Gminna Biblioteka Publiczna

"Jak to się wszystko zaczęło? Dlaczego zostałam pisarką? Kiedy pytają mnie o to czytelnicy, myślę sobie, że moim życiem zawsze rządził przypadek, więc i pisarką zostałam przypadkiem". Autobiograficzna książka Marii Nurowskiej to nie tylko zapis twórczego rozwoju i historii powstawania kolejnych powieści jednej z najchętniej czytanych i przekładanych polskich pisarek. Księżyc nad Zakopanem jest między innymi opowieścią o domach: od utraconego raju ojcowskiej leśniczówki, przez mieszkanka, w których z trudem mieściła się maszyna do pisania, aż do perypetii z wymarzonym siedliskiem w polskich Tatrach. W świecie, w którym sława jest kapryśna, mężczyźni niestali, rzeczywistość - czy to socjalizmu, czy wczesnego kapitalizmu - pełna paradoksów komicznych i nierzadko okrutnych, najważniejsze (oprócz miłości) okazuje się własne miejsce na ziemi.Literacka autobiografia Marii Nurowskiej to lektura przykuwająca uwagę, pełna barwnych anegdot i wnikliwych, nierzadko autoironicznych obserwacji.I oto nagle znajduję się jakby w innej rzeczywistości. Przede mną rozciąga się teraz niewyobrażalnie piękny widok na Czerwone Wierchy oraz kawałek Giewontu i wielkie, puste połacie zasypane skrzącym się w słońcu, przeraźliwie białym śniegiem.A tak trochę w dole drewniana zagroda. Idę przez pochyłe podwórko, śnieg skrzypi pod butami.- Zapraszasz mnie do środka? - pytam to niezwykłe domostwo.Jestem pewna, że nigdzie na świecie nie ma podobnego domu, i czuję, że on musi być mój.Że stał tu sobie przycupnięty w dolince całe sto lat i czekał na mnie.(fragment)

Na fali to pierwsza biografia Stanisławy Fleszarowej-Muskat. Mimo wielkiej popularności, autorka ta bywała dotąd tematem co najwyżej artykułów prasowych. Krystyna Świerkosz, która od lat zajmuje się jej spuścizną literacką, napisała coś więcej. W swojej książce nie tylko porządkuje wydarzenia z życia pisarki, ale także stara się wyjaśnić pewne niejasności, a nawet rozwiać niektóre legendy, jakimi ono obrosło.Jest to lektura obowiązkowa dla każdego miłośnika sopockiej mistrzyni powieści obyczajowej.

Gdy giganci naszej kultury zdobywali sławę wielkich artystów, wydawali nam się bliscy doskonałości. Ich żony pozostawały w cieniu. Były muzami, kochankami, sekretarkami, kucharkami, pielęgniarkami. O ich mężach powstało wiele biografii. O nich nie wiemy prawie nic. A to przecież one widziały na co dzień wszystkie ich słabości, lęki, niedoskonałości natury. Przymykały oczy na kaprysy, wybaczały zdrady, homoseksualne skłonności, leczyły z depresji.
Żony wybitnych polskich pisarzy: Gombrowicza, Mrożka, Miłosza i Iwaszkiewicza, pięknie sportretowane przez Sławomira Kopra.